ΜΙΧΑΗΛ ΣΠΑΝΑΚΟΣ | ΕΥΠΡΟΣΗΓΟΡΟΣ

          Δὲν εἶναι: οἱ Ῥῶσοι, οἱ Βούλγαροι, οἱ Ῥουμᾶνοι, οἱ Αὐστριακοί, οἱ Ἰταλοί, οἱ Τοῦρκοι, οἱ ὁποῖοι μᾶς ἐπιβουλεύονται· ἡ εἰσβολὴ αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων καὶ οἱ ἁρπαγὲς αὐτῶν δὲν εἶναι τίποτε. Μᾶς ἐπιβουλεύονται: • οἱ “idées modernes”. • ὁ σύγχρονος πολιτισμός: μὲ τὸν μασονισμό του, μὲ τὴν φιλανθρωπία του, μὲ τὴν ἀλληλοβοήθειά του, μὲ τὸν κοινοβουλευτισμό του, μὲ τὴν ἰσοπέδωσή του, ὁ ὁποῖος κάνει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἴσους μὲ τοὺς μικροτέρους.     Μᾶς ἐπιβουλεύεται ὅλος αὐτὸς ὁ σύγχρονος πολιτισμός, ὁ ὁποῖος: • μᾶς κάνει: μετρίους, ἀκάκους καὶ μικροτέρους. • σβήνει τὶς διαφορές. • κόβει τὶς γωνίες. • μᾶς στρογγυλεύει σὰν τὶς πέτρες τοῦ ποταμοῦ ποὺ τὶς κάνει χαλίκια τὸ νερό.     Αὐτοῦ τοῦ συγχρόνου πολιτισμοῦ ἡ εἰσβολὴ – καὶ ὄχι τῶν Βουλγάρων καὶ Ἰταλῶν – μᾶς σαπίζει καὶ μᾶς μολύνει καὶ πηγαίνει νὰ μᾶς διαλύσῃ. Αὐτὸς εἶναι ὁ πολιτισμός, ὁ ὁποῖος: μᾶς κάνει ζῷα κοπαδιοῦ, καθὼς λέγει ὁ “Nietzsche”. Αὐτοῦ το...

         Ὦ Ἕλλην, Ἕλλην, εἶσαι πάντοτε αὐτὸς ὁ ἴδιος ποὺ ξέρω. Μένεις στὴν Ἑλλάδα καὶ χώνεσαι στὴν πολιτική· κοντεύεις νὰ χαλάσῃς. Διὰ μιᾶς ἀποφασίζεις νὰ ἀφήσῃς τὴν συγκίνηση αὐτὴν καὶ νὰ κυττάξῃς τὸ συμφέρον σου· δῆλα δή, νὰ κάμῃς χρήματα. Γράφεις καὶ στὶς ἐφημερίδες. Γενικεύεις τὶς ἰδέες σου. Βγάζεις θεωρίες καὶ παρατηρεῖς τὴν ἐργασία τῶν ἀδελφῶν σου Ἑλλήνων. Συμβουλεύεις τὸ Ἑλληνικὸ κράτος νὰ κάμῃ Στρατὸ καὶ Ναυτικὸ καὶ φροντίζεις μὲ λόγια καὶ συμβουλὲς καὶ γραψίματα νὰ γίνηται τὸ καλό.     ΠΗΓΗ Δραγούμης Ἴ., ὁ Ἑλληνισμός μου καὶ οἱ Ἕλληνες, ἔργα, τόμος Α´, ἐκδόσεις «Πελεκᾶνος», Ἀθῆναι, 2013, σελ. 55.

       Διὰ τοὺς ξενομανεῖς σοφολογίους, τοὺς ἔχοντας ἕνα μόνον σκοπὸν καὶ τοὺς ἀγωνιζομένους ἕνα μόνον ἀγῶνα ἀξιοδάκρυτον: νὰ πείσουν τὸν κόσμον ὅτι εἶναι Εὐρωπαῖοι, ἀκριβῶς διότι δὲν εἶναι· νὰ πείσουν τὸν κόσμον ὅτι εἶναι πεπολιτισμένοι, ἀκριβῶς διότι δὲν εἶναι καὶ ἀκριβῶς διότι αἰσθάνονται ὅτι εἶναι Τσούσηδες. Ὑπάρχει ἓν θεραπευτικὸν μέσον· ἓν φάρμακον, τὸ ὁποῖον πιθανὸν νὰ τοὺς θεραπεύσῃ, διὰ νὰ σωθοῦν ἀπὸ τὸ γελοῖον. Πρὸ παντὸς ὅμως, διὰ νὰ ἀπαλλαγῇ ὁ κόσμος ἀπὸ τὰς κακοηθείας τῆς μονομανίας των.                             ΠΗΓΗ Γιαννόπουλος Π., διὰ τοὺς ξενομανεῖς σοφολογίους, κοινωνικὴ/πολιτικὴ/φιλολογικὴ ἐφημερίς: «ὁ Νουμᾶς», ἀριθμ. 35, Ἀθῆναι, 1903, σελ. 1-2.