Ἰωάννης Συκουτρῆς - Φιλοσοφία τῆς ζωῆς
III. Τύποι ἀντιλήψεως τῆς ζωῆς Ἡ ἡρωικὴ ἀντίληψις τῆς ζωῆς Πουθενὰ δὲν φαίνεται περισσότερον ἡ ὑπερηφάνεια τοῦ ἡρωικοῦ ἀνθρώπου, παρὰ εἰς τὸν τρόπον ποὺ διεξάγει τοὺς λεγομένους ἀγῶνας ἰδεῶν. Δὲν ἀποβλέπει ποτὲ εἰς τό: νὰ νικήσῃ. Τί θὰ εἰπῇ: νὰ νικήσῃ; Νὰ δεχθοῦν τὰς ἀπόψεις του; Συμφορά! Ὁ ἴδιος ξέρει: τί τοῦ ἐστοίχισεν, ὥσπου νὰ καταλήξῃ εἰς αὐτάς, τί τόλμη ἐχρειάσθη – “sapere aude”: λέγει ὁ ἀρχαῖος ποιητὴς – καὶ τί ἐσωτερικὴν ὡρίμανσιν προϋποθέτει. Ἔτσι ἀνησυχεῖ μᾶλλον, παρὰ ποθεῖ ἐκεῖνον ποὺ θὰ τὰς δεχθῇ κατ’ ἐπιταγὴν ἢ ὡς προϊὸν μιᾶς συντόμου συζητήσεως. Διὰ νὰ ἀποκτήσῃ μήπως ὀπαδούς; Εἶναι ἀληθές, ὅτι πολλοὶ αἰσθάνονται τὴν ἀνάγκην νὰ κάμνουν προπαγάνδαν διὰ τὰς ἰδέας των, ὡσὰν νὰ φοβῶνται, ὅτι δὲν θὰ εἶναι ὀρθαί, ἂν δὲν τὰς ἀνεγνώριζαν καὶ ἄλλοι, κατὰ τὸ δυνατὸν πολυαριθμότεροι. Ἀλλὰ ἐκεῖνος γνωρίζει ὅτι: σημασίαν δὲν ἔχει τὸ περιεχόμενον τῶν ἰδεῶν ἑνὸς ἀνθρώπου, ἀλλὰ ἡ ψυχικὴ δύναμις μὲ τὴν ὁποίαν τὰς κατέκτ...