Θεόδωρος Κολοκοτρώνης - Ἀπομνημονεύματα
Ὅσοι Ἕλληνες καπεταναῖοι ηὑρέθημεν ἐν Ζακύνθῳ, ἐκάμομεν μίαν ἀναφορὰν διὰ τῆς ὁποίας ἐζητήσαμεν βοήθειαν ἀπὸ τὴν Ἀγγλικὴν κυβέρνησιν, διὰ νὰ ἐλευθερώσωμεν τὴν πατρίδα. Αὐτὴ ἡ ἀναφορὰ ηὑρέθη εἰς τὰ ἀρχεῖα, ὅτε ἐγράψαμεν τῷ 1825 μίαν ἄλλην ἀναφορὰν πρὸς τὴν Ἀγγλίαν, ζητοῦντες βοήθειαν· καὶ δυνάμει αὐτῆς τῆς δευτέρας ἀναφορᾶς ὁ “Arthur Wellesley” – ὁ 1 ος Δοὺξ εἰς “Wellington” – μετέβη ἐν Πετρουπόλει καὶ ἤρχισαν αἱ Δυνάμεις νὰ ἐμπλέκωνται εἰς τὰ καθ’ ἡμᾶς. Ὁ “Richard Church”, ὅτε μετέβη ἐν Ἀγγλίᾳ, παρουσίασε τὴν ἀναφορὰν καὶ ἔλαβε τὴν ἄδειαν νὰ σχηματίσῃ ἓν Σύνταγμα Πεζικοῦ μετὰ 1500 Ἑλλήνων καὶ εἰς τὸ διάστημα τῶν 5 ἢ 6 μηνῶν ὠργάνωσεν 600 Ἕλληνας. Ὅτε ἔπεσεν ὁ Ναπολέων, ἦλθεν ἡ διαταγὴ νὰ διαλυθοῦν τὰ ξένα στρατεύματα καὶ τῶν Ἑλλήνων· ἔδωκαν 800 τάλληρα εἰς ἕκαστον Ἀξιωματικὸν καὶ 1200 εἰς τὸν καπετάνιον, διὰ νὰ διαλυθοῦν. Ἐγὼ ἔμεινα ἀκόμη δύο χρόνους εἰς τὸ “Stato Maggiore” καὶ ἔπειτα ἀπέβαλον καὶ ἐμέ. Εἶδον τότε ὅτι: ὅ,τι κάμωμεν, θὰ τὸ κάμωμεν μόνοι καὶ ο...