Διατροφὴ καὶ Μεταβολισμὸς - Πέψη ἀμύλου
Πέψη ἀμύλου Τὰ ἔνζυμα ποὺ καταλύουν τὴν ὑδρόλυση τοῦ ἀμύλου εἶναι οἱ ἀμυλάσες, οἱ ὁποῖες ἐκκρίνονται στοὺς σιελογόνους ἀδένες καὶ στὸ παγκρεατικὸ ὑγρό. Ἡ σιελογόνος ἀμυλάση εἶναι γνωστὴ καὶ ὡς πτυαλίνη. Τόσο ἡ σιελογόνος ὅσο καὶ ἡ παγκρεατικὴ ἀμυλάση καταλύουν τυχαίως τὴν ὑδρόλυση τῶν γλυκοζιτικῶν δεσμῶν, ἀποδίδοντας ἀρχικῶς δεξτρῖνες καὶ ἄλλους ὀλιγοσακχαρῖτες· ἔπειτα ἕνα μεῖγμα: γλυκόζης, μαλτόζης καὶ ἰσομαλτόζης (ἀπὸ τὰ σημεῖα διακλάδωσης στὴν ἀμυλοπηκτίνη). (Bender, 2014). Ἡ πέψη τοῦ ἀμύλου ξεκινᾷ ἀπὸ τὸ μάσημα τῆς τροφῆς καὶ συνεχίζει γιὰ ἕνα διάστημα στὸ στομάχι. Ἡ ὑδρόλυση τοῦ ἀμύλου σὲ γλυκὰ σάκχαρα στὸ στόμα μπορεῖ νὰ εἶναι ἕνας παράγοντας γιὰ τὸν προσδιορισμὸ τῆς πρόσληψης τροφῆς καὶ θρεπτικῶν οὐσιῶν. (Bender, 2014). Τὸ γαστρικὸ ὑγρὸ εἶναι πολὺ ὄξινο (pH ≅ 1,5-2) καὶ ἡ ἀμυλάση εἶναι ἀνενεργὴ σὲ αὐτὸ τὸ pH. Καθὼς ὁ βλωμὸς ἀναμειγνύεται μὲ τὸ γαστρικὸ ὑγρό, σταματᾷ ἡ πέψη τοῦ ἀμύλου. Ὅταν τὸ φαγητὸ φεύγῃ...