Ἀχιλλεὺς Τζάρτζανος - Γραμματικὴ τῆς νέας Ἑλληνικῆς γλώσσης τῆς ἁπλῆς καθαρευούσης
.png)
Σχηματισμὸς καὶ κλίσις τῶν ῥημάτων Α´. Βαρύτονα ῥήματα § 199. Πρὸς σχηματισμὸν τῶν συνθέτων ἢ περιφραστικῶν τύπων τοῦ ῥήματος χρησιμοποιοῦνται: 1) τὰ μόρια: «θά», «νὰ» καὶ «ἄς». 2) τὰ ῥήματα «ἔχω, εἶμαι, θέλω», τὰ ὁποῖα διὰ τοῦτο λέγονται βοηθητικὰ ῥήματα. § 200. Ἐκ τῶν βοηθητικῶν ῥημάτων τὸ «εἶμαι» εἶναι ῥῆμα ἀνώμαλον, ὁ δὲ ἐνεστὼς καὶ ὁ παρατατικὸς αὐτοῦ κλίνονται ὡς ἑξῆς: Τοῦ τύπου τῆς προστακτικῆς «ἔστω» χρῆσις γίνεται: • πρῶτον, ἐπὶ παραχωρήσεως ἢ συγκαταθέσεως: «ἔστω καὶ πτωχός». • δεύτερον, εἰς τὴν γλῶσσαν τῶν μαθηματικῶν: «ἔστω ἡ εὐθεῖα ΑΒ»· «ἔστωσαν τὰ τρίγωνα ΑΒΓ καὶ ΔΕΖ». Τοῦ τύπου «εἶναι» ὡς ἀπαρεμφάτου χρῆσις γίνεται μόνον ὡς οὐσιαστικοῦ μετὰ τοῦ ἄρθρου «τό»· π.χ. «ὁ Θεὸς μᾶς ἔδωκε τὸ εἶναι». § 201. Ὡς μέλλων τοῦ ῥήματος «εἶμαι» ἐκτὸς τοῦ «θὰ εἶμαι» λαμβάνεται καὶ ὁ μέλλων τοῦ ῥήματος «ὑπάρχω» (θὰ ὑπάρχω, θὰ ὑπάρξω). Ἐκ τοῦ αὐτοῦ δὲ ῥήματος «ὑ...