ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ | ΙΩΝΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ Τοῦ δὲ λόγου τοῦδ’ ἐόντος αἰεὶ ἀξύνετοι γίνονται ἄνθρωποι καὶ πρόσθεν ἢ ἀκοῦσαι καὶ ἀκούσαντες τὸ πρῶτον· γινομένων γὰρ πάντων κατὰ τὸν λόγον τόνδε ἀπείροισιν ἐοίκασι πειρώμενοι καὶ ἐπέων καὶ ἔργων τοιουτέων ὁκοίων ἐγὼ διηγεῦμαι κατὰ φύσιν διαιρέων ἕκαστον καὶ φράζων ὅκως ἔχει· τοὺς δὲ ἄλλους ἀνθρώπους λανθάνει ὁκόσα ἐγερθέντες ποιοῦσιν ὅκως περ ὁκόσα εὕδοντες ἐπιλανθάνονται. ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ | ΚΑΘΑΡΕΥΟΥΣΑ Εἰ καὶ ὁ λόγος μου οὗτός ἐστι διὰ παντός, ἀσύνετοι γίγνονται οἱ ἄνθρωποι πρὸ ἀκούσματος τοῦ λόγου καὶ μετὰ τὸ ἄκουσμα αὐτοῦ διὰ πρωτίστην φοράν· τὰ πάντα γίγνονται ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ, ἄπειροί εἰσιν ὅμως καὶ ἂς ἐπιχειρήσωσι νὰ ἐκφωνήσωσι παρομοίους λόγους καὶ νὰ πράξωσι παρόμοια ἔργα μετὰ τῶν ἰδικῶν μου, διαιροῦντες ἐν τοῖς φυσικοῖς νόμοις τὸ ἕκαστον καὶ λέγοντες τοῦτο μετὰ τοῦ ἰδίου τρόπου· οἱ δὲ ἄλλοι ἄνθρωποι οἱ ἐν ἐγρηγόρσει διατελοῦντες λανθάνουσιν εἰς ὅσα πράττουσιν, ὅπως ὅσα λησμονοῦσιν ἐν ὅσῳ κοιμῶνται. ΣΧΟΛΙΟΝ Ὁ ὅρος