Πλούταρχος ὁ Χαιρωνεὺς - Περὶ τῆς Ἀλεξάνδρου τύχης ἢ ἀρετῆς
Ἀλέξανδρος δέ, Φιλοξένου τοῦ τῆς παραλίας ὑπάρχου γράψαντος, ὅτι παῖς ἐν Ἰωνίᾳ γέγονεν οἷος οὐκ ἄλλος ὥραν καὶ εἶδος, καὶ πυνθανομένου διὰ τῶν γραμμάτων εἰ ἀναπέμψοι, πικρῶς ἀντέγραψεν: «ὦ κάκιστ’ ἀνθρώπων, τί μοι πώποτε τοιοῦτο συνέγνως, ἵνα τοιαύταις με κολακεύσῃς ἡδοναῖς;». ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΙΣ Ὁ Ἀλέξανδρος ὅμως, ὅταν ὁ διοικητὴς τῆς παραθαλάσσιας στὴν Μεσόγειο περιοχῆς Φιλόξενος τοῦ ἔγραψεν ὅτι ὑπῆρχε στὴν Ἰωνία ἕνα ἀγῶρι τέτοιο ποὺ δὲν συγκρίνετο μὲ ἄλλο στὴν νεανικότητα καὶ τὸ κάλλος καὶ ζητοῦσε μὲ τὴν ἐπιστολή του νὰ μάθῃ ἂν θέλῃ νὰ τοῦ τὸ στείλῃ, τοῦ ἀπήντησε μὲ ὀργή: «κάκιστε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, τί πράξη αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἔχεις μάθει ποτὲ στὸ παρελθόν μου, γιὰ νὰ μὲ κολακεύσῃς μὲ τέτοιου εἴδους ἀπολαύσεις;». ΠΗΓΗ Πλούταρχος, ἠθικά, περὶ τῆς Ἀλεξάνδρου τύχης ἢ ἀρετῆς, ἀρχαῖοι συγγραφεῖς, ἐκδόσεις «Ζῆτρος», Θεσσαλονίκη, 2006, σελ. 110-111.