ΜΙΧΑΗΛ ΣΠΑΝΑΚΟΣ | ΕΥΠΡΟΣΗΓΟΡΟΣ

     Ὁ Παῦλος Μελᾶς ἦτο πρωτεργάτης καὶ ἥρως τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος καὶ δευτερότοκος υἱὸς τοῦ Μιχαὴλ Γεωργίου Μελᾶ. Ἐγεννήθη ἐν Μασσαλίᾳ τῷ 1870. Εἰσῆλθεν εἰς τὴν Στρατιωτικὴν Σχολὴν τῶν Εὐελπίδων καὶ περατώσας τὰς σπουδάς του (1886-1891) ὠνομάσθη Ἀνθυπολοχαγὸς πυροβολικοῦ. Ὑπῆρξεν ἐν ἔτει χιλιοστῷ ὀκτακοσιοστῷ ἐνενηκοστῷ καὶ τετάρτῳ ἐκ τῶν πρώτων καὶ πλέον δραστηρίων μελῶν τῆς ἱδρυθείσης Ἐθνικῆς Ἑταιρείας. Κατὰ τὰς ἀρχὰς τοῦ 1904 κατηρτίσθη διὰ διαταγῆς τῆς κυβερνήσεως ὁμὰς ἐκ τεσσάρων Ἀξιωματικῶν νὰ μεταβῇ ἐν Μακεδονίᾳ. Οἱ τέσσαρες Ἀξιωματικοὶ ἦσαν οἱ ἑξῆς: ὁ Λοχαγὸς Ἀλέξανδρος Κοντούλης ὁ ἀρχηγὸς τῆς ὁμάδος, ὁ Λοχαγὸς Ἀναστάσιος Παπούλας, ὁ Ἀνθυπολοχαγὸς Γεώργιος Κολοκοτρώνης καὶ ὁ Ἀνθυπολοχαγὸς Παῦλος Μελᾶς. Οὗτοι θὰ συνωδεύοντο ὑφ’ ἑνὸς δι’ ἕκαστον αὐτῶν ἀκολούθου καὶ ἔκ τινων Μακεδόνων, οἵ τινες εἶχον ἔλθει ἐν Ἀθήναις πρὸς αἴτησιν βοηθείας, ἐν οἷς ὁ Κωνσταντῖνος Χρήστου καὶ ὁ Παῦλος Κύρου καὶ ὁ Νικόλαος Πύρζας. Ὁ Νικόλαος Πύρζας κατέστη τελικῶς Ὑπαρχηγὸς τοῦ σώματος τοῦ Παύλο

     Οὐδὲν γεγονὸς ἐτέθη καὶ οὐδὲν γεγονὸς κατέστη ἀναμφισβήτητον ὅτι πρὸ τῆς οἰκονομικῆς ἡμῶν χρεωκοπίας προηγήθη ἡ πνευματικὴ χρεωκοπία. Μετ’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου οὐδεμίαν ἀντίληψιν ἔχομεν τοῦ κόσμου ἡμῶν. Οὐδεμίαν ζωὴν νὰ μελετήσωμεν εἴμεθα ἱκανοί, ἥ τις περιβάλλει ἡμᾶς. Ἔχομεν ζωγραφικὴν καὶ οὐδεμίαν μελέτην ἔχομεν, διδοῦσαν ἡμῖν μίαν εἰκόνα αὐτῆς, ἐξηγοῦσαν αὐτήν. Ὁμιλοῦμεν ἄνευ περιεχομένου καὶ δογματίζομεν ὅλοι χωρὶς νὰ ἐθέλωμεν νὰ καθίσωμεν νὰ μελετήσωμεν τὰ πράγματα, ἵνα μάθωμεν τοὐλάχιστον τί ἐθέλομεν καὶ νὰ λέγωμεν τοῦτο καθαρῶς. Ἡ ἄγνοια τῆς συγχρόνου ζωῆς εἶναι ἀπερίγραπτος εἰς ὅλας της τὰς ἐκδηλώσεις. Ἡ ἄγνοια τοῦ συγχρόνου Ἕλληνος εἶναι ἀπίστευτος. Μὴ ἐθέλοντες νὰ μελετήσωμεν τὰ πράγματα, ἵνα νοήσωμεν ταῦτα, ἵνα ἀγαπήσωμεν ταῦτα, ἵνα ἐλπίσωμεν ταῦτα, προτιμῶμεν νὰ κατακρίνωμεν καὶ οὐδεμίαν λύσιν νὰ προτείνωμεν. Μὴ δυνάμενοι νὰ δημιουργήσωμεν πρωτότυπόν τινα ἰδέαν, προτιμῶμεν νὰ ἁρπάζωμεν τὸν πέλεκυν καὶ νὰ δημιουργῶμεν μόνον ἐρείπια. Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον ἡ σύγχυσις τῶν ἰδε