ΜΙΧΑΗΛ ΣΠΑΝΑΚΟΣ | ΕΥΠΡΟΣΗΓΟΡΟΣ

   Ἡ συγκριτικὴ γλωσσολογία γεννήθηκε ἐπισήμως τὸ 1816 ἀπὸ τὸν “ Franz Bopp ” μὲ τὸ ὄνομα «συγκριτικὴ γραμματικὴ» καὶ ἀναπτύχθηκε στὴν διάρκεια μισοῦ περίπου αἰῶνος ὡς μονοπώλιο τῆς Γερμανικῆς ἐπιστήμης. Ἀνεπισήμως ὅμως ἡ συγκριτικὴ γλωσσολογία ξεκίνησε τὸ 1788, ὅταν ἕνας Βρεττανὸς δικαστὴς διωρισμένος στὴν Βεγγάλη – ὀνόματι “ William Jones ” – δίνει γιὰ τὸ κέφι του διαλέξεις, στὶς ὁποῖες προσπαθεῖ νὰ ἀποδείξῃ τὴν συγγένεια ἀνάμεσα στὰ Σανσκριτικὰ – τὴν παλαιότερη δῆλα δὴ Ἰνδικὴ γλῶσσα – καὶ τὶς ἀρχαῖες καὶ μοντέρνες γλῶσσες τῆς Εὐρώπης: τὰ Ἑλληνικά, τὰ Λατινικά, τὰ Γερμανικά, τὰ Ἀγγλικά, τὰ Γαλλικά· ὑποδεικνύει ἀναλογίες στὴν γραμματική των δομὴ καθὼς καὶ λεξιλογικὲς συγγένειες. Τὸ συμπέρασμα γι’ αὐτοὺς εἶναι ὅτι τὰ Σανσκριτικὰ εἶναι ἡ μητρικὴ γλῶσσα τῶν συγχρόνων ἰδιωμάτων, τὰ ὁποῖα προῆλθαν στὸ σύνολό των ἀπὸ αὐτήν.    Ὅμως αὐτὴ ἡ γλῶσσα δὲν θὰ μποροῦσε νὰ διαδοθῇ στὴν Εὐρώπη παρὰ μόνο ἂν οἱ Ἰνδοὶ – ἕνας ἀρχέγονος λαὸς – δὲν εἶχαν ἔλθει κἄποτε νὰ κατακτήσουν καὶ νὰ ἀποικίσο

   Οἱ πρόγονοί μας, οἱ ὁποῖοι δημιούργησαν ὅλες τὶς ἐπιστῆμες, οἱ ὁποῖοι μίλησαν γιά: τὸ Διάστημα, τὰ Μαθηματικά, τὸ Δίκαιο, τὴν Ἰατρική, τὸ Θέατρο, κ.λπ. · αὐτοί, οἱ ὁποῖοι μίλησαν γιὰ τὸ ὁποιοδήποτε πρᾶγμα πάνω καὶ μέσα καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν Γῆ, δὲν δημιούργησαν κἀμμία συγκριτικὴ γλωσσολογία. Τὸ «γιατί» ἦταν ἁπλό: γνώριζαν ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα δὲν ἀποτελοῦσε συγκρίσιμο μέγεθος μὲ τὶς βαρβαρικὲς διαλέκτους ποὺ ὁμιλοῦσαν οἱ τότε γνωστοὶ λαοί. Πῶς νὰ συνέκριναν π.χ. κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ὁμήρου τὶς ἁπλὲς γλῶσσες τῶν διαφόρων βαρβάρων λαῶν ποὺ χρησιμοποιοῦσαν μόνο λέξεις κοινὲς (σπίτι, τραπέζι, κρεβάτι, ὅπλο, ἔνδυμα, κ.λπ.) μὲ τὴν λέξη π.χ. «δυσαριστοτόκεια» τὴν ὁποία ἀναφωνεῖ ἡ Θέτις, ὅταν ὁ υἱός της Ἀχιλλεὺς τῆς ἀνακοινώνει τὴν ἀπόφασή του νὰ βγῇ στὴν μάχη μὲ τὸν Ἕκτορα.    Ὁμιλῶ γιὰ τὸ γεγονὸς ποὺ ἀναφέρεται στὴν Ἰλιάδα τοῦ Ὁμήρου (Σ´ 54) ὅπου ἡ Θέτις θρηνεῖ γιὰ ὅ,τι θὰ πάθῃ ὁ υἱός της σκοτώνοντας τὸν Ἕκτορα: «διὸ καὶ δυσαριστοτόκειαν αὐτὴν ὀνομάζει». Ἡ λέξη «δυσαριστοτόκεια» ἀπὸ μόνη τη