ΜΙΧΑΗΛ ΣΠΑΝΑΚΟΣ | ΕΥΠΡΟΣΗΓΟΡΟΣ

ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ | ΚΑΘΑΡΕΥΟΥΣΑ     Ὅλοι ἐγνωρίσαμεν κρισίμους καὶ ὑπερόχους ὥρας. Ἡ ἰδική μου γενεὰ ζῇ μετ’ αὐτῶν τῶν κρισίμων καὶ ὑπερόχων ὡρῶν ἀπὸ τοῦ 1912 μέχρι τοῦ 1948. Ἡ νεωτάτη γενεὰ αἰσθάνεται εὐτυχὴς διὰ τὸ κοσμογονικὸν πρωινὸν τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940. Οἱ πρόγονοι ἡμῶν ἤκουσαν τὸν κτύπον τῆς καρδίας αὐτῶν τὴν ἡμέραν: • τῆς Σαλαμῖνος • τοῦ Μαραθῶνος • τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνος • τοῦ Αὐτοκράτορος Ἰωάννου Α´ Τσιμισκῆ • τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου • τοῦ Αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου ΙΑ´ Παλαιολόγου • τῆς Ἁγίας Λαύρας • τοῦ Μεσολογγίου • τῆς Κρήτης    Θέλει ἐλθεῖ ἡ ἡμέρα τῆς Κύπρου καὶ τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ὅλαι αἱ μεγάλαι αὗται ἡμέραι – καὶ ἄλλαι ἔτι – εἰσὶν ἡμέραι ἔνθα ἀκούεται ἐντὸς τοῦ σκοτεινοῦ σπηλαίου ὁ ῥυθμὸς τῆς καρδίας μετὰ παντὸς τοῦ ἔθνους· ἡ καρδία αὕτη σφυροκοπεῖ ἐπάνω εἰς τὸ σκληρὸν ἀκμόνιον τῆς ἱστορίας τὴν μοῖραν τοῦ Ἑλληνικοῦ γένους. ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ | ΔΗΜΟΤΙΚΗ     Ὅλοι γνωρίσαμε κρίσιμες καὶ ὑπέροχες ὧρες· ἡ δική μου γενιὰ τὶς γεύεται κα

   Ἡ ζωγραφική ἐστιν νεογέννητος· δὲν ἔχει παραδόσεις. Οἱ ζωγράφοι δὲν ἀποτελοῦσιν σχολάς· δὲν δύνανται νὰ διαιρεθῶσιν εἰς ὁμάδας· μεγάλαι φυσιογνωμίαι δὲν ὑπῆρξαν, ἵνα ἐπιβληθῶσιν ἐπὶ τῶν ψυχῶν· περὶ τὴν Γύζειον δὲν προσεκολλήθησαν μονίμως. Οἱ τόποι τῶν προελεύσεων τῶν ζωγράφων εἰσὶν διάφοροι, διάφοροι οἱ τόποι τῶν μεταβάσεων ἐν Εὐρώπῃ πρὸς σπουδάς· ἑπομένως ἕκαστος ἀποτελεῖ ἰδίαν ἀτομικότητα· αἱ ἀλληλεπιδράσεις εἰσὶν μικραί. Ἄλλως τε ὁ Ἕλλην ἐθέλει νὰ ᾖ κατ’ ἐξοχὴν ἀτομιστὴς καὶ ἐγωιστὴς καὶ ἐγωλάτρης. Λύτρας, Βολωνάκης, Γύζης, Ἰακωβίδης, Ράλλης, Ροϊλός, Φωκᾶς, Γυαλλινᾶς, Χατζόπουλος, Προσαλέντης, Λαμπάκης, Σαββίδης, Σιμωνίδης, Οἰκονόμου, Κωστόπουλος, Χατζῆς, Λεμπέσης, Γερανιώτης, Ἀριστεύς, Βικᾶτος, Λασκαρίδου, Φλωρᾶ, Ἀσπριώτου, Σκούφου, Παρθένης, Ὀθωναῖος, Μαθιόπουλος, Δημητρίου, Ἰωαννίδης, Γαλάνης· ἐξ ὅλων αὐτῶν μέχρι σήμερον ὁ Βολωνάκης ἐστὶν ἀνεγνωρισμένος θαλασσογράφος, τέχνης κυρωθείσης ἐν Εὐρώπῃ· τὸ μόνον φανερὸν καὶ ἀναμφισβήτητον. Ὁ Λύτρας ὁ ἐκ φύσεως καλλιτέχνης, ὁ πλέον π

    Δὲν ὑπάρχουν Ἕλληνες κομμουνιστές. Ὅταν κἀνεὶς γίνῃ συνειδητὸς κομμουνιστής, παύει νᾆναι Ἕλληνας· γι’ αὐτὸ καὶ τὸ κόμμα λέγεται «Κομμουνιστικὸ Κόμμα Ἑλλάδας» καὶ ὄχι «Ἑλληνικὸ Κομμουνιστικὸ Κόμμα». Ὅταν κἄποτε καταλάβουν αὐτὸ τὸ ἁπλὸ καὶ ἀδιαφιλονίκητο πρᾶγμα τὰ κράτη, θὰ ἀφαιρέσουν ἀμέσως τὴν ἐθνικὴ ὑπηκοότητα ἀπὸ ὅλα τὰ ἄτομα ποὺ ἀνήκουν στὴν νέα κομμουνιστικὴ φυλή· ὅσο δὲν τὸ κάνουν καὶ ὅσο δὲν συγκεντρώνουν ὅλα αὐτὰ τὰ ἄτομα ἔξω ἀπὸ τὰ ἐθνικὰ σύνορα καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν ἐθνικὴ κοινωνία, θὰ ἔχουν τὸν ἐχθρὸ μέσα στὰ τείχη, γιὰ νὰ ὑπονομεύῃ τὸ φρούριο τῆς εἰρηνικῆς των ζωῆς ἀπὸ μέσα. Οἱ δημοκρατίες ἐξακολουθοῦν ἀκόμη νὰ καθοδηγῶνται στὶς πολιτικές των πράξεις ἀπὸ τὴν κεκτημένη ταχύτητα τῶν προπολεμικῶν συνθηκῶν τῆς κοινωνικῆς ζωῆς· δὲν τολμοῦν νὰ κινηθοῦν ἀποφασιστικῶς καὶ ἐγκαίρως γιὰ τὴν σωτηρία τῶν λαῶν, γιατὶ ἐπὶ πολλὰ χρόνια ἔζησαν καλλιεργῶντας στοὺς πολῖτές των τὴν συνείδηση τῆς ἐλευθερίας τῆς σκέψεως ποὺ τόσο αἷμα χύθηκε γιὰ νὰ τὴν κατακτήσουν οἱ λαοὶ καὶ σήμερα ἔγινε ἡ ἀδύν