ΜΙΧΑΗΛ ΣΠΑΝΑΚΟΣ | ΕΥΠΡΟΣΗΓΟΡΟΣ

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ | ΙΩΝΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ Ἀξύνετοι ἀκούσαντες κωφοῖσιν ἐοίκασι · φάτις αὐτοῖσι μαρτυρεῖ παρεόντας ἀπεῖναι. ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ | ΚΑΘΑΡΕΥΟΥΣΑ Οἱ ἀσύνετοι καὶ ἂν ἀκ ούσωσιν, ὁμοιάζουσι μετὰ κωφῶν· ὁ λόγος δι’ αὐτοὺς μαρτυρεῖ καὶ παρόντες εἰσὶν ἀπόντες.

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ | ΙΩΝΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ Τοῦ δὲ λόγου τοῦδ’ ἐόντος αἰεὶ ἀξύνετοι γίνονται ἄνθρωποι καὶ πρόσθεν ἢ ἀκοῦσαι καὶ ἀκούσαντες τὸ πρῶτον· γινομένων γὰρ πάντων κατὰ τὸν λόγον τόνδε ἀπείροισιν ἐοίκασι πειρώμενοι καὶ ἐπέων καὶ ἔργων τοιουτέων ὁκοίων ἐγὼ διηγεῦμαι κατὰ φύσιν διαιρέων ἕκαστον καὶ φράζων ὅκως ἔχει· τοὺς δὲ ἄλλους ἀνθρώπους λανθάνει ὁκόσα ἐγερθέντες ποιοῦσιν ὅκως περ ὁκόσα εὕδοντες ἐπιλανθάνονται. ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ | ΚΑΘΑΡΕΥΟΥΣΑ Εἰ καὶ ὁ λόγος μου οὗτός ἐστι διὰ παντός, ἀσύνετοι γίγνονται οἱ ἄνθρωποι πρὸ ἀκούσματος τοῦ λόγου καὶ μετὰ τὸ ἄκουσμα αὐτοῦ διὰ πρωτίστην φοράν· τὰ πάντα γίγνονται ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ, ἄπειροί εἰσιν ὅμως καὶ ἂς ἐπιχειρήσωσι νὰ ἐκφωνήσωσι παρομοίους λόγους καὶ νὰ πράξωσι παρόμοια ἔργα μετὰ τῶν ἰδικῶν μου, διαιροῦντες ἐν τοῖς φυσικοῖς νόμοις τὸ ἕκαστον καὶ λέγοντες τοῦτο μετὰ τοῦ ἰδίου τρόπου· οἱ δὲ ἄλλοι ἄνθρωποι οἱ ἐν ἐγρηγόρσει διατελοῦντες λανθάνουσιν εἰς ὅσα πράττουσιν, ὅπως ὅσα λησμονοῦσιν ἐν ὅσῳ κοιμῶνται.   ΣΧΟΛΙΟΝ Ὁ ὅρος

ΚΟΙΝΗ ΑΤΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ | ΑΤΤΙΚΙΣΜΟΣ   α´. Εἰσίν τινες ἐν ἐπιπέδῳ καμπύλαι γραμμαὶ πεπερασμέναι, αἳ τῶν τὰ πέρατα ἐπιζευγνυουσῶν αὐτῶν εὐθειῶν· ἤτοι ὅλαι ἐπὶ τὰ αὐτά εἰσιν ἢ οὐδὲν ἔχουσιν ἐπὶ τὰ ἕτερα.  β´. Ἐπὶ τὰ αὐτὰ δὴ κοίλην καλῶ τὴν τοιαύτην γραμμήν, ἐν ᾗ ἐὰν δύο σημείων λαμβανομένων ὁποιωνοῦν αἱ μεταξὺ τῶν σημείων εὐθεῖαι· ἤτοι πᾶσαι ἐπὶ τὰ αὐτὰ πίπτουσιν τῆς γραμμῆς, ἢ τινὲς μὲν ἐπὶ τὰ αὐτά, τινὲς δὲ κατ’ αὐτῆς, ἐπὶ τὰ ἕτερα δὲ μηδεμία.  γ´. Ὁμοίως δὴ καὶ ἐπιφάνειαί τινές εἰσιν πεπερασμέναι, αὐταὶ μὲν οὐκ ἐν ἐπιπέδῳ, τὰ δὲ πέρατα ἔχουσαι ἐν ἐπιπέδῳ, αἳ τοῦ ἐπιπέδου, ἐν ᾧ τὰ πέρατα ἔχουσιν, ἤτοι ὅλαι ἐπὶ τὰ αὐτὰ ἔσονται ἢ οὐδὲν ἔχουσιν ἐπὶ τὰ ἕτερα.  δ´. Ἐπὶ τὰ αὐτὰ δὴ κοίλας καλῶ τὰς τοιαύτας ἐπιφανείας, ἐν αἷς ἂν δύο σημείων λαμβανομένων αἱ μεταξὺ τῶν σημείων εὐθεῖαι· ἤτοι πᾶσαι ἐπὶ τὰ αὐτὰ πίπτουσιν τῆς ἐπιφανείας, ἢ τινὲς μὲν ἐπὶ τὰ αὐτά, τινὲς δὲ κατ’ αὐτῆς, ἐπὶ τὰ ἕτερα δὲ μηδεμία.  ε´. Τομέα δὲ στερεὸν καλῶ, ἐπειδὰν σφαῖραν κῶνος τέμνῃ κορυφὴν ἔχων πρὸς τῷ κέντρῳ τῆς σφ

ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ | ΚΑΘΑΡΕΥΟΥΣΑ     Ὅλοι ἐγνωρίσαμεν κρισίμους καὶ ὑπερόχους ὥρας. Ἡ ἰδική μου γενεὰ ζῇ μετ’ αὐτῶν τῶν κρισίμων καὶ ὑπερόχων ὡρῶν ἀπὸ τοῦ 1912 μέχρι τοῦ 1948. Ἡ νεωτάτη γενεὰ αἰσθάνεται εὐτυχὴς διὰ τὸ κοσμογονικὸν πρωινὸν τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940. Οἱ πρόγονοι ἡμῶν ἤκουσαν τὸν κτύπον τῆς καρδίας αὐτῶν τὴν ἡμέραν: • τῆς Σαλαμῖνος • τοῦ Μαραθῶνος • τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνος • τοῦ Αὐτοκράτορος Ἰωάννου Α´ Τσιμισκῆ • τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου • τοῦ Αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου ΙΑ´ Παλαιολόγου • τῆς Ἁγίας Λαύρας • τοῦ Μεσολογγίου • τῆς Κρήτης    Θέλει ἐλθεῖ ἡ ἡμέρα τῆς Κύπρου καὶ τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ὅλαι αἱ μεγάλαι αὗται ἡμέραι – καὶ ἄλλαι ἔτι – εἰσὶν ἡμέραι ἔνθα ἀκούεται ἐντὸς τοῦ σκοτεινοῦ σπηλαίου ὁ ῥυθμὸς τῆς καρδίας μετὰ παντὸς τοῦ ἔθνους· ἡ καρδία αὕτη σφυροκοπεῖ ἐπάνω εἰς τὸ σκληρὸν ἀκμόνιον τῆς ἱστορίας τὴν μοῖραν τοῦ Ἑλληνικοῦ γένους. ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ | ΔΗΜΟΤΙΚΗ     Ὅλοι γνωρίσαμε κρίσιμες καὶ ὑπέροχες ὧρες· ἡ δική μου γενιὰ τὶς γεύεται κα

   Ἡ ζωγραφική ἐστιν νεογέννητος· δὲν ἔχει παραδόσεις. Οἱ ζωγράφοι δὲν ἀποτελοῦσιν σχολάς· δὲν δύνανται νὰ διαιρεθῶσιν εἰς ὁμάδας· μεγάλαι φυσιογνωμίαι δὲν ὑπῆρξαν, ἵνα ἐπιβληθῶσιν ἐπὶ τῶν ψυχῶν· περὶ τὴν Γύζειον δὲν προσεκολλήθησαν μονίμως. Οἱ τόποι τῶν προελεύσεων τῶν ζωγράφων εἰσὶν διάφοροι, διάφοροι οἱ τόποι τῶν μεταβάσεων ἐν Εὐρώπῃ πρὸς σπουδάς· ἑπομένως ἕκαστος ἀποτελεῖ ἰδίαν ἀτομικότητα· αἱ ἀλληλεπιδράσεις εἰσὶν μικραί. Ἄλλως τε ὁ Ἕλλην ἐθέλει νὰ ᾖ κατ’ ἐξοχὴν ἀτομιστὴς καὶ ἐγωιστὴς καὶ ἐγωλάτρης. Λύτρας, Βολωνάκης, Γύζης, Ἰακωβίδης, Ράλλης, Ροϊλός, Φωκᾶς, Γυαλλινᾶς, Χατζόπουλος, Προσαλέντης, Λαμπάκης, Σαββίδης, Σιμωνίδης, Οἰκονόμου, Κωστόπουλος, Χατζῆς, Λεμπέσης, Γερανιώτης, Ἀριστεύς, Βικᾶτος, Λασκαρίδου, Φλωρᾶ, Ἀσπριώτου, Σκούφου, Παρθένης, Ὀθωναῖος, Μαθιόπουλος, Δημητρίου, Ἰωαννίδης, Γαλάνης· ἐξ ὅλων αὐτῶν μέχρι σήμερον ὁ Βολωνάκης ἐστὶν ἀνεγνωρισμένος θαλασσογράφος, τέχνης κυρωθείσης ἐν Εὐρώπῃ· τὸ μόνον φανερὸν καὶ ἀναμφισβήτητον. Ὁ Λύτρας ὁ ἐκ φύσεως καλλιτέχνης, ὁ πλέον π

    Δὲν ὑπάρχουν Ἕλληνες κομμουνιστές. Ὅταν κἀνεὶς γίνῃ συνειδητὸς κομμουνιστής, παύει νᾆναι Ἕλληνας· γι’ αὐτὸ καὶ τὸ κόμμα λέγεται «Κομμουνιστικὸ Κόμμα Ἑλλάδας» καὶ ὄχι «Ἑλληνικὸ Κομμουνιστικὸ Κόμμα». Ὅταν κἄποτε καταλάβουν αὐτὸ τὸ ἁπλὸ καὶ ἀδιαφιλονίκητο πρᾶγμα τὰ κράτη, θὰ ἀφαιρέσουν ἀμέσως τὴν ἐθνικὴ ὑπηκοότητα ἀπὸ ὅλα τὰ ἄτομα ποὺ ἀνήκουν στὴν νέα κομμουνιστικὴ φυλή· ὅσο δὲν τὸ κάνουν καὶ ὅσο δὲν συγκεντρώνουν ὅλα αὐτὰ τὰ ἄτομα ἔξω ἀπὸ τὰ ἐθνικὰ σύνορα καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν ἐθνικὴ κοινωνία, θὰ ἔχουν τὸν ἐχθρὸ μέσα στὰ τείχη, γιὰ νὰ ὑπονομεύῃ τὸ φρούριο τῆς εἰρηνικῆς των ζωῆς ἀπὸ μέσα. Οἱ δημοκρατίες ἐξακολουθοῦν ἀκόμη νὰ καθοδηγῶνται στὶς πολιτικές των πράξεις ἀπὸ τὴν κεκτημένη ταχύτητα τῶν προπολεμικῶν συνθηκῶν τῆς κοινωνικῆς ζωῆς· δὲν τολμοῦν νὰ κινηθοῦν ἀποφασιστικῶς καὶ ἐγκαίρως γιὰ τὴν σωτηρία τῶν λαῶν, γιατὶ ἐπὶ πολλὰ χρόνια ἔζησαν καλλιεργῶντας στοὺς πολῖτές των τὴν συνείδηση τῆς ἐλευθερίας τῆς σκέψεως ποὺ τόσο αἷμα χύθηκε γιὰ νὰ τὴν κατακτήσουν οἱ λαοὶ καὶ σήμερα ἔγινε ἡ ἀδύν

   Ἡ ζωγραφικὴ ἔζη εἰς τὸν τόπον ἡμῶν ἀφανής. Ὑπῆρχεν χάρις εἰς μερικὰς δυνατὰς ἀτομικότητας, ἀλλὰ οὐδέποτε ἀπετέλει κοινωνικὴν ἀνάγκην. Ἦτο ὁ Βολωνάκης ὁ ζωγράφος, ἦτο ὁ Λύτρας ὁ ζωγράφος· οὐδέποτε ἦτο ἡ ζωγραφική. Τὸ κοινὸν ἠγνόει τὴν ζωγραφικήν· ἡ ζωγραφικὴ ἦτο ἀδιάφορος διὰ τὸ κοινόν. Ὁ Λύτρας καὶ ὁ Βολωνάκης καὶ ὁ Λάντσας ἀποτελοῦσιν λοιπὸν τὴν πρώτην χρονολογικὴν σειράν· οὗτοι διδάσκουσιν ἢ καθοδηγοῦσιν τοὺς ἄλλους· περὶ αὐτοὺς καὶ μετ’ αὐτῶν ὑπάρχει μία δευτέρα σειρά: Ροϊλός, Φωκᾶς, Γυαλλινᾶς, Προσαλέντης, Χατζόπουλος, Λαμπάκης, Οἰκονόμου, Κοντόπουλος, Μποκατσιάμπης, Λεμπέσης, Χατζῆς· οὗτοι σχηματίζουσιν ἓν σῶμα. Τινὲς ἐκ τῶν νεοτέρων αὐτῶν: • διδάσκουσιν καὶ προσελκύουσιν περισσοτέρους μαθητάς. • δημιουργοῦσιν φιλοτέχνους καὶ διὰ τῆς προσωπικῆς αὐτῶν ἐνεργείας ἀρχίζουσιν νὰ ἑλκύωσιν τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ κοινοῦ πρὸς τὴν ζωγραφικήν. Εἰς αὐτοὺς προστίθεται καὶ ἐκ τῆς διδασκαλίας τινῶν ἐξ αὐτῶν προέρχεται ὅλη ἡ τρίτη σειρὰ ἐκ νέων: Γερανιώτης, Μαθιόπουλος, Ἀριστεύς, Λασκαρίδου, Βι