Περικλῆς Γιαννόπουλος - Ἡ σύγχρονος ζωγραφικὴ

 

   Οὐδὲν γεγονὸς ἐτέθη καὶ οὐδὲν γεγονὸς κατέστη ἀναμφισβήτητον ὅτι πρὸ τῆς οἰκονομικῆς ἡμῶν χρεωκοπίας προηγήθη ἡ πνευματικὴ χρεωκοπία. Μετ’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου οὐδεμίαν ἀντίληψιν ἔχομεν τοῦ κόσμου ἡμῶν. Οὐδεμίαν ζωὴν νὰ μελετήσωμεν εἴμεθα ἱκανοί, ἥ τις περιβάλλει ἡμᾶς. Ἔχομεν ζωγραφικὴν καὶ οὐδεμίαν μελέτην ἔχομεν, διδοῦσαν ἡμῖν μίαν εἰκόνα αὐτῆς, ἐξηγοῦσαν αὐτήν. Ὁμιλοῦμεν ἄνευ περιεχομένου καὶ δογματίζομεν ὅλοι χωρὶς νὰ ἐθέλωμεν νὰ καθίσωμεν νὰ μελετήσωμεν τὰ πράγματα, ἵνα μάθωμεν τοὐλάχιστον τί ἐθέλομεν καὶ νὰ λέγωμεν τοῦτο καθαρῶς. Ἡ ἄγνοια τῆς συγχρόνου ζωῆς εἶναι ἀπερίγραπτος εἰς ὅλας της τὰς ἐκδηλώσεις. Ἡ ἄγνοια τοῦ συγχρόνου Ἕλληνος εἶναι ἀπίστευτος. Μὴ ἐθέλοντες νὰ μελετήσωμεν τὰ πράγματα, ἵνα νοήσωμεν ταῦτα, ἵνα ἀγαπήσωμεν ταῦτα, ἵνα ἐλπίσωμεν ταῦτα, προτιμῶμεν νὰ κατακρίνωμεν καὶ οὐδεμίαν λύσιν νὰ προτείνωμεν. Μὴ δυνάμενοι νὰ δημιουργήσωμεν πρωτότυπόν τινα ἰδέαν, προτιμῶμεν νὰ ἁρπάζωμεν τὸν πέλεκυν καὶ νὰ δημιουργῶμεν μόνον ἐρείπια. Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον ἡ σύγχυσις τῶν ἰδεῶν ἔφθασεν εἰς τοιοῦτο σημεῖον ὥς τε, οὐδεμία σαφὴς ἰδέα καὶ οὐδεμία γνῶσις νὰ ὑπάρχῃ περί τινος πράγματος, νὰ μὴ δύνηται ὁ εἷς νὰ συνεννοηθῇ μετὰ τοῦ ἄλλου εἴς τινα ζητήματα. Τὰ ἁπλούστερα Ἑλληνικὰ πράγματα κατήντησαν συζητήσιμα καὶ ἀμφισβητήσιμα καὶ σκοτεινότερα τῶν μεσαιωνικῶν θρύλων. Τὰ στοιχεῖα τῶν ἁπλουστέρων πραγμάτων ἐγίγνοντο ἡμῖν ἀναγκαστικῶς συζητήσιμα καὶ ἀμφισβητήσιμα. Ὁ ἐθέλων νὰ ὁμιλήσῃ περὶ ζωγραφικῆς πρέπει νὰ ἀναλύσῃ καὶ νὰ ἐπεξηγήσῃ τὸ πᾶν, ἀκριβῶς ὅπως ἂν ἐπρόκειτο νὰ παρουσιάσῃ τὴν Ἰαπωνικὴν ζωγραφικήν.