Ἰωάννης Καποδίστριας - Ἡ ὑπ’ ἀριθμὸν 2953 ἀπόρρητος ἐγκύκλιος κατὰ τῶν μυστικῶν ἑταιρειῶν | Ἐν Πόρῳ τῇ 8ῃ Ἰουνίου 1828
Πρὸς τὸ πανελλήνιον,
πρὸς τοὺς κατὰ τὸ Αἰγαῖον Πέλαγος καὶ τὴν Πελοπόννησον ἐκτάκτους ἐπιτρόπους καὶ
τοὺς ἀρχηγοὺς τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων.
Γνωρίζει ἡ κυβέρνησις ὅτι ἐπιμένουσίν τινες πολῖται νὰ πιστεύωσιν καὶ νὰ πείθωσιν τοὺς ὑπολοίπους ὅτι αἱ μυστικαὶ ἑταιρεῖαι χορηγοῦσιν ἡμῖν σωτήρια μέσα ἢ τοὐλάχιστον τὴν αἰγίδα εἰς τὴν ὁποίαν συνδεόμενοι μεταξύ των ἄνθρωποι διὰ μυστικῶν δεσμῶν δύνανται νὰ ἀπολαύσωσιν ἐντὸς τῆς πατρίδος των καὶ διὰ τῆς ξένης ἐπιρροῆς ἀξιώματα καὶ τιμὰς καὶ χρήματα. Ὅσον καὶ ἂν ἐλεεινολογῇ ἡ κυβέρνησις τὴν ἀπειρίαν τῶν Ἑλλήνων τῶν ἀπὸ τοιαύτας εἰσηγήσεις παρασυρομένων, οὐδεμίαν προσοχὴν θὰ εἶχεν δώσει, ἂν ἦτο καταπεπεισμένη ὅτι οὐδὲν ὀλέθριον ἀποτέλεσμα δύναται νὰ φέρῃ εἰς τὴν κρίσιμον ταύτην στιγμὴν ἡ περὶ τούτων γνώμη, διότι οἱ ἐχθροὶ τῆς Ἑλλάδος ἤθελον νὰ συστήσωσιν τὸν κόσμον ἐν ταῖς εὐρωπαϊκαῖς κυβερνήσεσιν.
Ἂν ἡ Ἑλλὰς ἐγκατελείφθη ἀπὸ τοῦ 1821 μέχρι τοῦ Ἰουλίου μηνὸς τοῦ 1827 εὐθύνονται οἱ ἐχθροί της, οἵ τινες ἔλεγον πρὸς τοὺς βασιλέας ὅτι εἶναι εἷς λαὸς ἔνθα ἐπανεστάτησεν καὶ ἠγωνίσθη ὑπὸ τὴν διεύθυνσιν καὶ ὑπὸ τοὺς σκοποὺς μυστικῶν ἑταιρειῶν, ὅθεν ἐπήγασαν αἱ καταστροφαὶ τῆς Ἱσπανίας καὶ τῆς Ἰταλίας. Ἦτο εὔκολον ἀναμφιβόλως νὰ ἀναιρεθῇ ἡ σφαλερὰ αὕτη δόξα. Ἐν τοσούτῳ ἑπτὰ ἔτη βασάνων καὶ δυστυχιῶν ἐχρειάσθησαν εἰς ἀναίρεσίν της. Μόλις ἀνηρέθη, ἐν ᾧ ἡ Ἑλλὰς ἤρχιζε νὰ λαμβάνῃ δείγματα εὐνοίας καὶ καλοκαγαθίας ἐκ μέρους τῶν συμμαχικῶν δυνάμεων, οἱ ἐχθροί της ἐθέλουσιν πάλιν νὰ καταστῇ ὡς ὑπεξούσιον τῶν μυστικῶν ἑταιρειῶν καὶ εἰς ἀπόδειξιν τούτου ἐθέλουσιν νὰ φανερωθῇ ὅτι ἐν μέσῳ διαφόρων ὀνομασιῶν αἱ ἑταιρεῖαι αὗται ὑπάρχουσιν καὶ πολλαπλασιάζονται μεταξύ των ἐν τοῖς πράγμασιν τῆς πολιτικῆς τάξεως καὶ τῆς στρατιωτικῆς δυνάμεως.
Τόσον οὐσιῶδες θεωρεῖ τοῦτο ἡ κυβέρνησις ὥς τε μὴ ἐγκρίνουσα νὰ δείξῃ ὑμῖν διά τινος δημοσίας καὶ ἐπισήμου πράξεως τὴν ὕπαρξιν τοῦ κακοῦ τούτου ἐκπληροῖ διὰ τοῦ τύπου τῆς παρούσης ἐγκυκλίου τὸ χρέος, τὸ ὁποῖον οὐδεὶς καὶ οὐδεμία ἠμπορεῖ νὰ παραμελήσῃ χωρὶς νὰ καθυποβληθῇ εἰς βαρυτάτην εὐθύνην. Τῷ ὄντι τοιοῦτο δημόσιον ἔγγραφον μεταξὺ τῶν πολιτικῶν, οἵ τινες ἐπιμένουσιν νὰ μὴ παραχωρῶσιν ἡμῖν ἓν ἔντιμον μέλλον, ἤθελον νὰ χρησιμεύσῃ ὡς μέσον ἵνα ἀποδείξωσιν ὅτι οἱ βασιλεῖς διὰ τῶν εὐεργεσιῶν των ὑποθάλπουσιν ἐν Ἑλλάδι τὸν ἐχθρὸν τὸν ὁποῖον καὶ ἀλλαχοῦ καὶ εἰς τὰς ἰδίας των ἐπικρατείας πολεμῶσιν.
Κύριοι καὶ Κυρίαι, ἡ παρατήρησις αὕτη διδάσκει ὑμᾶς τὴν φρόνησιν καὶ τὴν ὀξυδέρκειαν, τὰ ὁποῖα ἀπαιτοῦνται διὰ τὴν ἐκπλήρωσιν τῆς ἀκολούθου παραγγελίας τῆς κυβερνήσεως. Κοινοποιήσατε τὸ περιεχόμενον τῆς παρούσης ἐγκυκλίου διὰ ζώσης φωνῆς εἰς τοὺς ὑπαλλήλους ὑμῶν ἢ εἰς τοὺς ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν ὑμῶν ἀξιωματικούς, ἵνα φανερώσωσιν ὑμᾶς ἂν ἀνήκωσιν εἰς μυστικήν τινα ἑταιρείαν ἢ οὐχί. Ἂν ὄντως ἀνήκωσιν θὰ πρέπῃ νὰ παρατηρηθῇ ὅτι, ἂν εἰς τὴν παρελθοῦσαν κατάστασιν τῆς ἀναρχίας καὶ τῆς ἀταξίας ἦτο ἴσως ἀναγκαῖον εἰς τοὺς πολίτας νὰ ζητήσωσιν προσωπικὴν ἀσφάλειαν διὰ τοῦ δεσμοῦ μυστικῆς τινος ἑταιρείας, ὁ δεσμὸς οὗτος διαλύεται καθ’ ἣν στιγμὴν ὁ νόμιμος ὅρκος καὶ πρὸς τὴν κυβέρνησιν καὶ πρὸς τοὺς νόμους χορηγεῖ ὑμῖν ὅλας τὰς ἀπαραιτήτους ἀσφαλείας. Ἀπὸ τοιαύτην ἀρχὴν ὁρμώμενοι εὐκόλως θὰ ἀποδείξητε τὸ ἀσυμβίβαστον τῶν δύο ὅρκων, ἤγουν τοῦ «ὑπηρετεῖν τῷ κράτει» καὶ τοῦ «ὑπηρετεῖν τῇ μυστικῇ ἑταιρείᾳ» τῆς ὁποίας ὁ σκοπὸς εἶναι ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἄγνωστος εἰς τοὺς ἑταίρους.
Ἄν, λοιπόν, οἱ ὑπάλληλοι ὑμῶν ἢ ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν ὑμῶν ἀξιωματικοὶ ἀνήκουσιν εἴς τινα ἑταιρείαν εἶναι ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη νὰ παραιτηθῶσιν καὶ περὶ τούτου ὀφείλετε νὰ βεβαιώσητε ἡμᾶς. Ἐξ ἐναντίας θὰ πρέπῃ νὰ ἐξηγήσητε τοὺς κινδύνους ἐν οἷς ἐκτίθενται πλανώμενοι ἀπὸ ὀλίγους τινὰς ὅλως διόλου εἰς τὰ τοιαῦτα ἐνασχολουμένους. Ἀπὸ τὴν κατηγορίαν τῶν ἑταιρειῶν τῶν μὴ συμβιβαζομένων μετὰ τῶν νόμων οὐδεὶς ἀποκλεισμὸς γίγνεται καὶ εἰς τὴν πρὸ αἰώνων γνωριζομένην ὑπὸ τὸ ὄνομα τῆς ἀδελφοποιίας ἢ ἀγάπης.
Κύριοι καὶ Κυρίαι, παραγγέλλεσθε κατ’ ἐπανάληψιν νὰ κάμητε χρῆσιν τῆς κοινοποιήσεως ταύτης κατὰ τὸν συνεπέστατον καὶ τὸν ὠφελιμώτατον τρόπον. Ἡ κυβέρνησις θὰ δεχθῇ προθύμως τὰς εἰδοποιήσεις ὑμῶν.
