Ρήγας Βελεστινλῆς - Νέα πολιτικὴ διοίκησις | Ἡ ἐπαναστατικὴ προκήρυξις

Ὁ λαὸς ὁ ἀπόγονος τῶν Ἑλλήνων ἔνθα κατοικεῖ: τὴν Ρούμελην, τὴν Μικρὰν Ἀσίαν, τὰς Μεσογείους νήσους, τὴν Βλαχομπογδανίαν καὶ ὅσοι στενάζουσιν ὑπὸ τὴν δυσφορωτάτην τυραννίαν τοῦ Ὀθωμανικοῦ βδελυρωτάτου δεσποτισμοῦ ἢ ἐβιάσθησαν νὰ φύγωσιν εἰς ξένα βασίλεια ἵνα ἀπαλλαγῶσιν ἀπὸ τοῦ δυσβαστάκτου καὶ τοῦ βαρέος αὐτοῦ ζυγοῦ· ὅλοι, λέγω, Χριστιανοὶ καὶ Τοῦρκοι ἄνευ θρησκευτικῆς διακρίσεως, διότι ὅλοι εἰσὶν πλάσματα τοῦ Θεοῦ καὶ τέκνα τοῦ πρωτοπλάστου· στοχαζόμενοι ὅτι ὁ τύραννος ὁ ὀνομαζόμενος Σουλτᾶνος, κατέπεσεν ὁλοτελῶς εἰς τὰς βρωμερὰς θηλυμανεῖς αὐτοῦ ὀρέξεις, περιεκυκλώθη ὑπό τε τῶν εὐνούχων καὶ αἱμοβόρων ἀμαθεστάτων αὐλικῶν, ἐλησμόνησεν καὶ κατεφρόνησεν τὴν ἀνθρωπότητα, ἐσκληρύνθη ἡ καρδία αὐτοῦ κατὰ τῆς ἀθῳότητος καὶ τὸ πλέον ὡραιότερον βασίλειον τοῦ κόσμου ἔνθα ἐξυμνεῖται πανταχόθεν ἀπὸ τῶν σοφῶν κατήντησεν εἰς μίαν βδελυρὰν ἀναρχίαν. Ὁ οἱασδήποτε τάξεως καὶ θρησκείας ἄνθρωπος οὐκ ἔστιν σίγουρος, μή τε διὰ τὴν ζωὴν αὐτοῦ, μή τε διὰ τὴν τιμὴν αὐτοῦ, μή τε διὰ τὰ ὑποστατικὰ αὐτοῦ, ἀλλά: ὁ πλέον ἥσυχος, ὁ πλέον ἀθῷος, ὁ πλέον τίμιος πολίτης κινδυνεύει εἰς οἱανδήποτε στιγμὴν νὰ γίνῃ ἐλεεινὴ θυσία τῆς τυραννικῆς φαντασίας ἢ τῶν ἀγρίων τοποτηρητῶν καὶ τῶν ἀναξίων μεγιστάνων τοῦ τυράννου ἢ τῶν κακοτρόπων θηριωδεστάτων αὐτοῦ μιμητῶν, χαιρόντων εἰς τὸ ἀτιμώρητον κρῖμα, εἰς τὴν σκληροτάτην ἀνθρωπότητα, εἰς τὴν φονοκτονίαν, ἄνευ οὐδεμιᾶς ἐξετάσεως καὶ οὐδεμιᾶς κρίσεως.

Οὐρανέ, σὺ εἶ ὁ ἀπροσωπόληπτος μάρτυς τῶν τοιούτων κακουργημάτων. Ἥλιε, σὺ βλέπεις καθημερινῶς τὰ τοιαῦτα θηριώδη τολμήματα. Γῆ, σὺ ποτίζεσαι ἀδιακόπως ἀπὸ τὰ ῥεῖθρα τῶν ἀθῴων αἱμάτων. Ποῖος ἔχει στόμα νὰ εἴπῃ μοι τὸ ἐναντίον; Τίς ἐστιν ἡ τίγρις αὕτη, ὁμόψηφος τῶν τοσούτων ἀνομημάτων; Ἂς ἐκβῇ εἰς τὸ παρὸν καὶ διὰ πολέμιον αὐτῆς μάρτυρα ἐθέλει ἀποκτήσει ὅλην τὴν κτίσιν, ἥ τις γογγύζει ἀγλώσσως διὰ τοὺς ἀδίκως ὧδε ἐκχυνομένους ῥύακας τῶν ἀνθρωπίνων αἱμάτων.

Ὁ μέχρι τοῦδε, λέγω, δυστυχὴς οὗτος λαός, βλέπων ὅτι ὅλαι αὐτοῦ αἱ θλίψεις, αἱ ὀδύναι, τὰ καθημερινὰ αὐτοῦ δάκρυα, ὁ ἀφανισμὸς αὐτοῦ, προέρχονται ἐκ τῆς ἀχρειεστάτης διοικήσεως καὶ ἐκ τῆς ὑστερήσεως καλῶν νόμων, ἀπεφάσισεν, ἀνδριζόμενος μίαν φοράν, νὰ ἀτενίσῃ πρὸς τὸν Οὐρανόν, νὰ ἐγείρῃ ἀνδρείως τὸν καταβεβαρυμμένον αὐτοῦ τράχηλον καί, ὁπλίζων ἐμμανῶς τοὺς βραχίονας μετὰ τῶν ἁρμάτων τῆς ἐκδικήσεως καὶ τῆς ἀπελπισίας, νὰ ἐκβοήσῃ μεγαλοφώνως, ἐνώπιον πάσης τῆς Οἰκουμένης, μετὰ βροντώδους κραυγῆς, τὰ ἱερὰ καὶ ἄμωμα δίκαια, ἔνθα θεόθεν τῷ ἐχαρίσθησαν ἵνα ζήσῃ ἡσύχως ἐπάνω εἰς τὴν γῆν.

Ὅθεν, ἵνα ἠμπορῶσιν ὁμοθυμαδὸν ὅλοι οἱ κάτοικοι νὰ συγκρίνωσιν ἐν παντὶ χρόνῳ μετ’ ἀγρύπνου ὄμματος τὰ κινήματα τῆς διοικήσεως μετὰ τοῦ σκοποῦ τῆς κοινωνικῆς αὐτῶν νομοθεσίας, ἐκτινάσσοντες ἀνδρικῶς τὸν οὐτιδανὸν ζυγὸν τοῦ δεσποτισμοῦ καὶ ἐναγκαλιζόμενοι τὴν πολύτιμον ἐλευθερίαν τῶν ἐνδόξων αὐτῶν προπατόρων, νὰ μὴ ἀφεθῶσιν οὐδέποτε νὰ καταπατῶνται ὡς δοῦλοι εἰς τὸ ἑξῆς ἀπὸ τὴν ἀπανθρωπίαν τῆς τυραννίας· νὰ ἔχῃ ἕκαστος ὡς λαμπρὸν καθρέπτην ὑπὸ τὰ ὄμματα αὐτοῦ τὰ θεμέλια τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς βεβαιότητος καὶ τῆς εὐτυχίας· νὰ γνωρίζωσιν ἐμφανέστατα οἱ κριταί, τί ἐστιν τὸ ἀναπόφευκτον αὐτῶν χρέος πρὸς τοὺς κρινομένους ἐλευθέρους κατοίκους· καὶ οἱ νομοθέται καὶ πρῶτοι τῆς διοικήσεως τὸν εὐθύτατον κανόνα, καθ’ ὃν πρέπει νὰ ῥυθμίζηται καὶ νὰ ἀποβλέπῃ τὸ ἐπάγγελμα αὐτῶν πρὸς εὐδαιμονίαν τῶν πολιτῶν.